Du büst de Winn büst de Rägen.
Du büst dat Holt för mien Füer.
Du büst mien Freud büst min Segen.
Du tankst mi up, bün ick liehr.
Du büst mien tau Hus,
nah di will ick hen.
Du büst mien tau Hus,
bi di will ick sin.
Du büst mien tau Hus.
Du büst miene Deck, möt ick schlapen.
Du büst mien Nett, wenn ick fall.
Du hölst mi up, möt ick lopen.
Du drewst mi an, bün ick lahm.
Du büst mien tau Hus,
nah di will ick hen.
Du büst mien tau Hus,
bi di will ick sin.
Bi di is mien Läben,
ick aten di in.
Un wenn ick di ankiek,
denn weit ick wer ick bün.
Un hier hür ick hen.
Hier hür ick hen.
Du büst mien tau Hus.
Du holst mi af kümm ick wedder.
Du bringst mi hen, will ick gahn.
Bün ick tau höcht, holst mi runner.
Du hülfst mi rup, lieg ick dahl
Du büst mien tau Hus,
nah di will ick hen.
Du büst mien tau Hus,
nah di steiht mi de Sinn.
Bi di is mien Läben,
ick aten di in.
Un wenn du mi ankiekst,
denn weit ick wer ick bün.
Bi di bün ick wohr,
bi di bün ick schön,
ok wenn ick mol duer,
du drögst miene Trän.
Tau di künn ick flüchten,
du dröpst mi int Hoart,
du bringst mi taun lüchten,
dat allns upkloart.
Du büst mien tau Hus.
Du büst mien Winn büst mien Rägen.